Voor rotjes (oftewel Böller) in Duitsland is er altijd al een zeer grote markt geweest. Door de jaren heen had je diverse formaten knallers en importeurs die allerlei verschillende merken aan knallers importeerden. Er is dus op het gebied van labels een hele grote verscheidenheid aan soorten, waarbij elke batch qua kwaliteit onderling heel erg wisselde.
Qua merken valt Duitsland globaal onder te verdelen in de volgende grote submerken:
Comet Feuerwerk
Comet Feuerwerk is opgericht in 1955 en bestaat sinds 2003 als Comet Feuerwerk GmbH. Sinds 2005 is het een dochter onderneming van het in Hongkong gevestigde handelsconcern Li & Fung.
Hiervoor behoorde het bedrijf toe aan de ondernemingsgroep Diehl uit Nürnberg en produceerde zowel vuurwerk als munitie voor het leger. Een productie locatie was onder andere in Bremerhaven en na de overname van Piepenbroek Pyrotechnik bezat Comet ook de voormalige fabriek van Feistel in Göllheim. Tegenwoordig heeft het bedrijf geen binnenlandse productie locaties meer en dient de locatie in Bremerhaven slechts als opslag en distributiecentrum.
In het voorjaar van 2013 viel een zeer belangrijke vuurwerkonderneming in Duitsland weg (Keller). Comet besloot Keller in augustus 2013 over te nemen. Hierdoor ligt het marktaandeel van Comet tegenwoordig op 35% en bezit het het een tweede plek achter de huidige marktleider Weco Feuerwerk. Tot 2002 was Comet Feuerwerk nog marktleider in Duitsland.
Comet verdient tijdens de drie vuurwerkverkoopdagen van het jaar bijna 95 procent van de totale jaaromzet.
Bron: Wikipedia
Feistel Feuerwerk
Feistel was een Duits merk opgericht door Fritz Feistel. Na zijn vroege dood in 1979 (49 jaar) werd het bedrijf van Feistel gelegen in het Duitse plaatsje Göllheim in 1981 overgenomen door Piepenbrock Pyrotechnik.
In 1983 werd het bedrijf gemoderniseerd en uitgebreid (fabriek/opslag/distributie) en zo ontstond daardoor één van de modernste vuurwerk fabrieken voor die tijd. Er werkten op dat moment zo’n 350 medewerkers.
Tot aan 1999 werd de naam Feistel Feuerwerk gevoerd door Piepenbrock Pyrotechnik. Het bijzondere van deze fabriek was dat er heel veel vuurpijlen en fonteinen zelf gefabriceerd werden (dus geen import uit China).
In de fabriek bij Göllheim konden jaarlijks rond de 12 miljoen vuurpijlen gefabriceerd en verpakt worden. In 1999 nam het Duitse Comet Feuerwerk de fabriek bij Göllheim over.
Bron: Feuerwerk.net/wiki
Keller Feuerwerk
Keller Feuerwerk was een grote Duitse vuurwerk importeur.
Het werd in 1960 opgericht door Franz Keller nadat hij in 1960 zijn eerste persoonlijke contact met China opbouwde en was gevestigd aan de Hansastrasse in Wattenscheid. Keller importeerde alleen vuurwerk uit China en had geen eigen productie. Naast de hoofdlocatie Wattenscheid was er ook nog een opslaglocatie in Olfen.
Door alsmaar toenemende concurrentie van grote bedrijven als Weco, Comet en Nico en een verslechterde economie raakte Keller Feuerwerk in 2013 in de financiële problemen. Faillissement dreigde. In Juli 2013 werd Keller failliet verklaard en verkocht aan het Duitse Comet Feuerwerk.
Volgens verklaringen van enkele medewerkers was het faillissement van Keller slechts een dekmantel om al het voormalige personeel kwijt te raken en was de verkoop aan Comet al lang en breed afgesproken door de directie.
Nico-Moog Feuerwerk
De firma Moog werd tijdens WO I in 1916 opgericht in de plaats Wuppertal-Ronsdorf en gold decennia lang als marktleider. Na WO I werd er verhuist naar een nieuwe fabriek in Wuppertal genoemd ‘Am Flugel’.
De oprichter Hans Moog werkte daar samen met zijn halfbroer en chemicus Dr. Fritz Feistel samen en produceerde tot de uitbraak van WO II voornamelijk professioneel vuurwerk van internationale klasse.
Een ander artikel uit die tijd waren de ‘knallkorken’, knalkurken met pyrotechnische lading die o.a. in start- en speelgoedpistolen gebruikt werden.
Tijdens WO II ging het bedrijf verder als Deutsches Leucht- und Signalmittelwerk Hans Moog’, een onderdeel van het Duitse Depyfag en werden signaalmiddelen voor het leger geproduceerd.
Na WO II ontliep het bedrijf hierdoor ternauwernood destructie met explosieven door de geallieerden. Na de oorlog fabriceerde het bedrijf tijdelijk eerst rubberlaarzen en schoencrème. Tijdens de winter van 1945/46 doken de de vroegere concurrenten Adolf en Heinrich Nicolaus uit Meiningen op die vrij waren gelaten uit Amerikaans gevangenschap. Samen met Feistel en Hanns-Jürgen Diederichs stichtte men de firma MOOG-NICO. Het iets later opgerichte NICO-Trittau zou vervolgens de handel en distributie doen voor het noordelijke deel van Duitsland en MOOG het zuidelijke deel van Duitsland.
Rheinmetall GmbH werd in 1970 aandeelhouder van Nico-Trittau in het noordelijke deel van Duitsland.
In de jaren daarna werden ze op het gebied van consumentenvuurwerk ze decennia lang marktleider en ook reisde Hans Moog samen met zijn zoon Klaus de hele wereld af om de grootste vuurwerkshows te verzorgen. Hans Moog was één van de eerste pyrotechnici die professionele shows ontstak op basis van een vooraf gepland afsteek schema en ook één van de eersten die electrische pulsen gebruikte om vuurwerk te ontsteken.
In 1988 werd de firma MOOG-NICO overgekocht door de Piepenbrock groep uit Osnabrück. De vroegere zuster onderneming NICO Trittau werd hierdoor een concurrent en beide firma’s raakten verwikkeld in een bittere strijd. In het jaar 2000 ging bij MOOG definitief het licht uit. Korte tijd daarna gebeurde dit ook met NICO Trittau. De oude locatie ‘Am Flügel’ waar alles begonnen is, wordt tegenwoordig nog steeds door meerdere kleine vuurwerkbedrijfjes gebruikt.
NICO Trittau was rond de jaren 90 wereldwijd versmolten met vele andere bedrijven die vaak door het bedrijf overgenomen waren. Voorbeelden hiervan zijn Silberhütte, Lünig, Zaphiroff, Liebenwein-Schult (Oostenrijk), Pyroprecision (Canada), Hamargreens (Zweden) en Konic (Zuid-Korea). Aan het begin van het millennium trok de aandeelhouder Rheinmetall zich terug en Nico dreigde daarmee compleet te verdwijnen. Door toedoen van vroegere medewerkers en zakenpartners wordt echter nu nog steeds onder de firmanaam NICO Feuerwerk vuurwerk verhandelt.
Bron: Feuerwerk.net Wiki
Weco Feuerwerk
De Weco Pyrotechnische Fabrik is een in 1948 opgerichte fabrikant van vuurwerkartikelen. De hoofdvestiging is in Eitorf. Met een jaaropbrengst van ongeveer 25 miljoen vuurpijlen en rond 100 miljoen verdere vuurwerkartikelen is Weco de absolute marktleider in Duitsland en Europa.
In Oktober 1948 richtten Herman Weber samen met Oskar Drößmar in het plaatsje Eitorf de firma PYRO-Chemie Hermann Weber & Co. op. In eerste plaats produceerden zij alleen sterretjes.
Daarna tot aan 1964 werd het bedrijf uitgebreid en werd de productie uitgebreid met vuurpijlen en rotjes. In 1966 gaf Weber het bedrijf uit handen aan zijn geadopteerde zoon Frank Weber-Picard en Günter Scherzer. 2 Jaar daarna kocht Pyro-Chemie een concurrerende onderneming in Kiel-Holtenau op en in 1969 een verdere concurrent uit Berlijn. Vanaf 1975 geschiedde de distributie vanuit een grote opslagplaats in de plaats Nürnberg-Altenfurt. Dit werd tot 2002 gebruikt.
In 1983 trok Hermann Weber zich volledig terug uit de bedrijfsvoering en in hetzelfde jaar ontving hij een ‘Bundesverdienstkreuz’ (nationale onderscheiding) voor zijn levenswerk. Bij de locatie Eitorf werd in 1984 met 40.000 ruim vierkante meter opgekochte grond en compleet nieuwe opslag gebouwd.
In 1987 werd de bedrijfsnaam PYRO-Chemie verandert in Weco Pyrotechnische Fabrik GmbH. De naam werd afgeleid van de oprichters Weber & Co. In 1989 nam Weco de firma Wicke over, producent van speelgoedpistolen en klappertjes.
In 1991 namen zij een 300 jaar lang bestaande vuurwerkfabriek in Freiberg over, die voortaan zou gaan produceren onder de naam Sachsen Feuerwerk.
In 1998, tijdens het 50-jarig bestaan van het bedrijf namen Thomas Schreiber en Dieter Kuchheuser de bedrijfslijding over. Frank Weber-Picard vertrok naar de achtergrond en nam een adviserende rol aan binnen het bedrijf. In 1999 werd PyroMaXx GmbH als tweede holding opgericht. Aangezien het merendeel van het vuurwerk uit China kwam, werd er een locatie in China opgericht om de kwaliteitscontrole ter plekke te waarborgen. In de haven van Hamburg werd in 2001 nog een verdere locatie opgericht om de importstromen beter te reguleren. De opslag in Nürnberg werd het jaar daarop opgegeven.
In 2003 verkocht Frank Weber-Picard 94% van de aandelen aan de bedrijfsleiders Schreiber en Kuchheuser. De in 1991 aangekochte dochterfirma Sachsen Feuerwerk werd in 2004 omgedoopt tot Weco Freiberg. In de jaren 2005 en 2006 richtte Weco dochterfirma’s in Frankrijk, Oostenrijk en Groot-Brittanië op. De marketing werd intensiever doordat Weco shirtsponsor werd van de Duitse voetbalclub VfL Bochum.
Met 3 productielocaties in Eitorf, Kiel en Freiberg (Sachsen) is Weco en vele buitenlandse vestigingen is Weco uitgegroeid tot de grootste Europese vuurwerkonderneming.
Naast consumentenvuurwerk is Weco ook actief op het gebied van professioneel vuurwerk en heeft een grote ervaring met het produceren en afsteken van grote vuurwerk shows (in 2004 werden zij wereldkampioen in Montreal).
Bron: Wikipedia
440 – Pyro/China-cracker
Het formaat dat na de Pyro/China cracker in Duitsland kwam was de China Böller A.
Ook wel aangeduid met formaat 460. Chinees formaat 3x 9/16. Meestal 6 stuks in een pakje en er zaten er 40 pakjes van in een slof (240 stuks dus).
460 – China-Böller A
Het kleinste rotje in Duitsland was de Pyro of China cracker. In Nederland was deze ook wel bekend als de mini kanonslag. In Duitsland een geliefd item omdat er hier veel van in een verpakking zaten voor een lage prijs. Een gemiddelde slof had 40 pakjes x 8 knallers dus 320 stuks in totaal. Het chinese formaat was 2″ x 1/2″.
In de volgende gallery een groot assortiment aan verschillende merken en labels.
China-Böller B
Nog in te vullen.
China-Böller C
Nog in te vullen.
China-Böller D
Nog in te vullen.
Super-Böller I
Nog in te vullen.
Super-Böller II
Nog in te vullen.
Paket Crackers
Nog in te vullen.
Lady-Knaller
Net als in Nederland had je de kleine ladycrackers te koop in Duitsland. Over het algemeen werden deze in een grote verpakking verkocht (700 schots, 10 strengen van 70 schots) of in een kleinere verpakking (400 schots, 10 strengen van 40 schots). Zover mij bekend had je er geen lange strengen van. Dus over het algemeen per 10 kortere strengen verpakt.
Strijkers
Nog in te vullen.
Overige knallers
Nog in te vullen.